หลายครั้งคนมาทักทายผมก่อนในเฟสหรือโซเซียล โดยมารยาทและความเมตตาผมก็ตอบกลับแล้วพวกเค้ามาทักมาโทรหาผมคุยซ้ำๆ กับผม จนวันหนึงเค้าหายเงียบ ไม่มีเสียงมาแล้ว เค้าก็เททิ้งคนที่เค้าคุยกันไม่อธิบายดีกับทุกคนที่เค้าคุยกันว่าเค้าไม่ได้จริงจังแค่คุยเพื่อทำให้เค้ารู้สึกดีและหายเหงา
ผมเกิดในครอบครัวที่ไม่เจริญ เวลาคนมาทักทายผม มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนว่าพวกเค้าให้ผมความหวังที่ผมอาจจะมีสักคนอยู่เคียงใกล้ผมช่วงที่เราลำบากและช่วงที่เราสบาย แต่สิ่งที่ผมคงไม่รู้ตัวคือ พวกเค้าคงแค่มาคุยกันเพราะพวกเค้าไม่แน่ใจในเรื่องบางเรื่ง อย่างเช่น แฟนเค้าไม่ทักเค้านานซึ้งเค้ารู้สึกว่าแฟนเค้าไม่จริงจังกับเค้า แล้วเค้าเห็นว่าผมดูถูกชะตาด้วยหรอดูหลายคนถูกชะตาเค้า เค้าก็ไปทักท้ายกันหมดจะลองดูโชคของเค้า ดังนั้นผมก็เป็นตัวสำหรองของเค้า ผมคิดว่าคนแบบนี้เป็นคนนิสัยไม่ดีและเค้าไม่ค่อยเสื่อสารดีคุยให้จัดเชนกับคนที่เราหลงรักหรือใครหรอก
ชีวิตจริงไม่ต้องว่ากัน ผมเจ็บบัดแผลใจกับหลายเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตจนผมไม่กล้ารวมกันเป็นเพื่อนกันใคร แล้ว
