ทุกคนยอมมีอดีต
ไม่มีเพื่อนเพื่อจะให้กำลังใจ ไม่ล้าจะยอมรับใครเป็นแฟนเพราะกลัวและอายกับการเป็นตัวเอง ไม่มีญาติที่มาช่วยหรอก ครอบครัวก็แตกสลายหลังจากพ่อป่วย อยู่ต่างจังหวัดมันลำบาก ดูแลพ่อเองประมาณแปดปีครับ
ความกตัญญูทำให้เราติดดินไม่ได้ไปไหน ประสบการณ์นี้มันทำให้ผมเหนื่อยทั้งกายทั่งใจกับโลกนิ่ ผมรู้สึกมันถอดถอนครับ
นิทานที่ผมเล่าให้นี้อาจจะไม่สวยเหมือนนิทานอย่างอื่น แต่มันเป็นเรื่องจริงในชีวิตคนธรรมดา ผมเชื่อว่าหลายคนคงเคยเจอประสบการณ์แย่ ๆ เหมือนกัน ชีวิตมันไม่ง่ายสำหรับบางคน
แค่จะบอกตัวเองว่าไม่มีแฟนมันลำบากตรงไหนจนเราต้องโว้ยว้ายงี้งั้น แฟนเค้าอาจจะหนี่ก็ได้ ถ้าเห็นเราลำบาก สุดท้ายเราก็ยังต้องสู้คนเดี่ยวเหมือนกัน การไม่มีแฟนนี้แย่ที่สุดก็คือเหงาและโดดเดี่ยว
กิ่คนละจะยอมลำบากด้วยกัน เพราะรักที่แท้จริงคือการเสียสละ ผมไม่ครูที่รู้จักกันนาน ๆ เหมือนคนอื่น ชีวิตผมก่อนนี้มันเป็นความลับยิ่งกว่านักสายลับ ผมถือว่าชีวิตมันเป็นครูที่แท้ตรูสุขสันต์วันครูนะครับ ท่านชีวิต
